Rara, wat zou het zijn?

Aanstaande zondag is het al weer 42 jaar geleden dat ik geboren werd. En om dit heuglijke feit niet helemaal ongemerkt voorbij te laten gaan, vieren we dit zondag met de familie. Het is natuurlijk maar afwachten, maar misschien dat dit ook samen gaat met een cadeautje 😉

Een aantal weken vóór de verjaardag (van mijzelf of van mijn lief) slaat hier in huis meestal de geheimzinnigheid toe: zodra we tegen elkaar zeggen: “je mag even niet internet bankieren en niet in de kast kijken”, dan weten we dat er inkopen zijn gedaan.

En, we zijn tenslotte geen kinderen meer, we houden dit ook altijd vol tot aan de dag zelf. Alleen…dit jaar ging het iets anders…

Mijn lief zei gisteravond ineens tegen mij: “ik weet dat het niet hoort, maar ik wil je *heel* erg graag nu alvast je cadeau geven voor je verjaardag”. En, nieuwsgierig als ik ben, zei ik:”oke” 🙂 Hij was zo benieuwd wat ik er van zou vinden, en wist dat ik het erg gaaf zou vinden, dus hij kon het niet langer volhouden om dit geheim te houden.

Dus: op de bank, ogen dicht en handen vooruit steken! En toen kreeg ik ineens een zwaar pakket in de handen gelegd. Geen idee wat dit nou zou kunnen zijn: het leek op niets wat ik volgens mij op mijn verlanglijstje had gezet.

Net toen ik wilde beginnen met het openscheuren van het papier, voelde ik bovenop een handvat zitten… En ineens flitste er iets door  mij heen? Het zal toch niet…

Snel het papier er af gescheurd, en jawel, daar kwam deze zwarte koffer tevoorschijn:

Mijn mond viel volgens mij open van verbazing, want *dit* had ik echt niet verwacht! De kenners onder de lezers zullen de koffer ongetwijfeld meteen herkennen (en ik ook), maar in deze koffer zit namelijk het volgende:Deze prachtige Singer Featherweight 221K4 !!! Dat had ik echt nooit kunnen dromen dat ik deze cadeau zou krijgen! Ik liep al een hele tijd verlekkerd rond te kijken naar al die prachtige Featherweights die her en der op de weblogs opduiken. Nadat ik een tijd geleden bij Bep voor het eerst een Featherweight in levende lijve zag staan en hoorde spinnen, was ik eigenlijk meteen verkocht. Maar goed: deze machientjes zijn nou niet echt goedkoop, en voor mijzelf zal ik niet snel zo’n grote uitgave doen, dus ik rekende er niet echt op dat ik ooit een dergelijke machine zou bezitten.Ik had tegen mijn lief wel eens laten vallen dat ik deze machientjes zo gaaf vind, maar dat ze zo duur zijn, en ik er eigenlijk geen plek voor heb, dus dat ik er waarschijnlijk nooit 1 zou halen…

Nu is hij dus stiekum zelf op zoektocht gegaan op internet, naar allerlei info over deze Featherweights. En jullie moeten weten: hij is zelf helemaal geen quilter/handwerker, dus ik vind het erg gaaf dat hij dit uitgevonden heeft. Via een aantal Nederlandse blogs van quiltsters (misschien wel lezers van deze blog?) kwam hij uit op de website van Singersewinginfo.co.uk. Na wat over en weer mailen was de koop rond en vond hij deze beauty:Ze ziet er echt piekfijn uit en is volledig opgeknapt (voor zover nodig) Er zit geen enkele gebruikersschade of krassen op, dus de machine is erg goed onderhouden. Ze is gedateerd op 13 juni 1956, dus zij is net 56 jaar jong geworden.Ik was helemaal sprakeloos en overrompeld hierdoor, want dit had ik niet verwacht. Ik vind het erg gaaf dat hij dit geheim heeft weten te houden en dit prachtexemplaar heeft weten te vinden.

Wat maakt een Featherweight nu zo bijzonder? Allereerst: de nostalgische uitstraling. Ze zien er prachtig uit, en de degelijkheid straalt er vanaf. Als je er niet op naait, is het een mooie machine om naar te kijken. Als je er echter wel op naait, zul je horen wat voor een mooi en zacht snorrend geluid zij produceert. Aan de zijkant zie je de aandrijfriem ronddraaien. Het enige wat deze machine kan is vooruit en achteruit, niet meer en niet minder. Inderdaad: op de huidige machines zitten veel meer funkties, en veel meer knopjes en instellingen. Klopt! Maar dat is ook meteen de charme van deze Featherweights: ze kunnen alleen vooruit en achteruit, maar kunnen dat dan ook wel erg goed (mooi recht, zonder begeleiding) En voor het standaard patchwork is dit vaak ook voldoende. En het formaat is erg schattig: zo klein, maar toch zo solide. Ter vergelijk hier een foto van mijn beide Singers:In de koffer zaten naast de machine ook allerhande spannende naaivoetjes, metalen bobbins, naalden en de originele handleiding:Jullie snappen vast dat ik hier *enorm* blij mee ben. Mijn lief had er zelfs een verdeelstekker bij gekocht (er zit een 3-polige Engelse stekker aan), zodat ik meteen aan de slag kon. Ik ben dan ook gisteravond meteen van start gegaan met alles uitproberen en testen: helemaal super. De komende tijd geniet ik hier dan ook enorm van, en ik zal vast naast het traditionele handwerk, ook binnenkort een eerste Singer-top kunnen laten zien.