Even een kort en kleurig berichtje

Omdat de zomer nog niet echt door wil zetten (het is hier momenteel een afwisseling van zon en regen), hierbij even een kleurig en fleurig berichtje over de tussenstand van mijn It Giet Oan blokkenruil quilt. Ik heb het middenstuk met de tulpen van alle 12 de deelnemers intussen in elkaar zitten (machinaal genaaid op de Featherweight) Er komt nog een rand omheen, alleen ben ik daarvoor nog op zoek naar de stof die ik in gedachten heb. Dus nog niet klaar, maar het geeft een beetje een beeld van hoe het gaat worden:

Middenstuk tulpenquilt

Van alles en nog wat…

Ongemerkt vliegt de tijd weer voorbij, ik zie dat het al weer even geleden is dat ik hier wat schreef. Sinds onze vakantie “rommel” ik wat aan met allerlei verschillende dingen op quiltgebied. Aan de ene kant leuk om zoveel verschillende dingen onder handen te hebben, aan de andere kant heb ik ook het gevoel dat er niet echt iets is wat lekker opschiet. Maar goed, dat hoort nu eenmaal bij mij, blijkbaar… 😉

Waar ben ik dan zoal mee bezig? Allereerst de It Giet Oan blokkenruil. Van Anja kregen we het verzoek om ons favoriete blok te maken in blauw/wit. Het blijft moeilijk om 1 favoriet blok te kiezen, maar ik vind ronde vormen altijd wel mooi om te maken, dus ik koos voor deze variant:

Blokkenruil Anja

Berthy stuurde ons een brief met daarin een patroon op papier getekend en op dunne Vlieseline. Zij wil graag een Crazy Quilt maken en vroeg om een blok te maken in zwart, paars, kobalt, donkerblauw en zeegroen. Toen ik las welke kleuren zij graag wilde, dacht ik dat dat moeilijk zou worden, want voor mijn gevoel zijn dat kleuren die ik zelf niet of weinig gebruik. Maar een uitgebreide blik in mijn voorraad leerde dat ik toch meer stoffen heb dan ik dacht 🙂   (wie herkent het niet?) Ik koos voor deze combinatie:

Blokkenruil Berthy

Gemaakt met foundation piecing techniek, op de Vlieseline genaaid (met hulp van Maggie, mijn trouwe Featherweight naaimachine) Erg leuk om eens zo’n blok te maken, wie weet ga ik dit nog wel eens vaker doen. Berthy gaat de blokken verder zelf voorzien van siersteken en dergelijke. Benieuwd wat het gaat worden.

Zelf heb ik alle blokken van de blokkenruil ontvangen en ik ben al voorzichtig begonnen met het aan elkaar zetten van de blokken. Voordat ik er mee startte, dacht ik dat het zo in elkaar zou zitten, maar er gaat nog best veel tijd in zitten. Vooral omdat alle blokken toch behoorlijk van elkaar verschillen qua grootte (omdat iedereen nu eenmaal anders te werk gaat), duurt het even voordat ik alles op dezelfde maat heb. Maar het schiet toch al lekker op. Ik naai tussen de blokken stroken van vrolijke gele stof met witte stipjes, dat ziet er wel zonnig uit tussen de tulpen:

Tussenstand tulpenquilt

Het naaien van deze quilt doe ik ook weer op de Featherweight, fijn dat Maggie weer regelmatig van haar ereplaatsje op het dressoir gehaald wordt. Tijdens het aan elkaar zetten van de blokken viel mij eigenlijk voor het eerst pas op dat de tulp links onderin de bladeren anders heeft zitten dan de rest. Grappig detail in het geheel.

Natuurlijk werk ik ook nog steeds met de hand, hiermee kan ik nog net iets secuurder werken dan op de machine. Zo maakte ik weer een nieuw blok voor de Japanse sampler:

Blok Japanse sampler

Dit is blok nummer 13, de andere 12 zien er zo uit:

Tussenstand Japanse sampler

Ik heb nog ideeën genoeg voor blokken, dus voorlopig ga ik nog even door hiermee. In mijn hoofd borrelt er al wel een idee hoe ik de blokken aan elkaar wil zetten, maar zover ben ik nog lang niet. Ik kan er nog even op broeden…

Verder maak ik zo af en toe nog eens een nieuw sterretje voor de Sterrenlicht quilt:

Sterren

En met het quilten van de quilt geinspireerd op een Nearly Insane blok ben ik intussen ook gestart, mooi om te zien hoe zo’n quilttop dan nog meer gaat leven:

Quiltwerk Nearly Insane

Kortom: ik krijg mijn tijd wel weer om met van alles en nog wat. Waar ik echter momenteel wat minder tijd in steek, is het lezen en reageren op blogs. Lezen doe ik alles wel, alleen het reageren schiet er vaak bij in, vooral ook omdat dat best veel tijd kost. Daarom hierbij voor iedereen wiens blog ik lees: ik lees over het algemeen al jullie berichten, alleen reageer ik iets minder vaak dan voorheen. Ik zou willen dat ik hiervoor wat meer tijd had, maar op dit moment helaas even niet…

Laatst heb ik ook nog een interessant symposium mogen bezoeken in Westervoort. Antiek textiel deskundige An Moonen heeft op dit moment een tentoonstelling waar zij haar (prachtige!) collectie antieke quilts toont. Ter gelegenheid daarvan werd er een symposium georganiseerd met een zestal sprekers over uiteenlopende onderwerpen, wel allemaal gerelateerd aan quilten, antieke quilts, kledij en stoffen. Erg interessant om de sprekers hierover te horen praten. De tentoonstelling van de quilts van An is nog te bezoeken in Westervoort tot en met 23 juni 2013 in Huize Vredenburg. Open op vrijdag, zaterdag en zondag van 13.30 uur tot 17.00 uur. Voor meer informatie, kijk even op de weblog van An.

New York top gemaakt

De vaste lezers van deze blog zullen waarschijnlijk wel weten dat ik erg graag naar New York reis. Afgelopen voorjaar zijn we voor de vierde keer geweest, en nog steeds verveeld de stad mij/ons niet.

Tijdens onze bezoeken ben ik natuurlijk ook elke keer in de beide quiltwinkels op Manhattan geweest. Bij The City Quilter kocht ik vaak een fat quarter van de door henzelf ontworpen New York stof, gewoon, voor de heb. Die stoffen lagen al een tijd in de kast, en eigenlijk vond ik het wat bont als ik ze bij elkaar zag. Ik had een print met de bekende gele taxi’s, een dag- en nachtversie van het metrostelsel, een zwart/wit tekening van de stad en een print met oude ansichten van markante gebouwen.

Totdat ik laatst (volgens mij in Woudrichem) een quilt zag hangen die mij inspireerde om toch iets met deze stoffen te gaan doen. Ik ben daarop de quilt gaan tekenen zoals ik ‘m wilde maken. Op 4 A3 vellen ruitjespapier tekende ik 4 grote blokken, waarin ik alle prints terug liet komen. Om het geheel bij elkaar te brengen besloot ik om alles te voorzien van sashings. Hiervoor kocht ik vorige week een meter rode stof bij Carol Cox en zondag startte ik met het maken van het eerste blok. Hiervoor schakelde ik de hulp in van mijn Singer Featherweight Maggie, want met de hand zou het wel lang gaan duren voordat ik de top klaar zou hebben (en ik heb al zoveel projecten voor de hand liggen)

En zojuist heb ik de laatste stroken rondom genaaid, dus de top is nu klaar:Nog best een bont geheel bij elkaar, maar ik ben erg tevreden over het resultaat. En er zitten voor mij veel kenmerkende stukken in, zoals natuurlijk de naam Manhattan:

Ook de bij ons zo geliefde wijk SoHo en Bryant Park, waar wij de laatste keer met ons hotel vlakbij zaten:

En de gele taxi’s die je overal tegenkomt mogen ook niet ontbreken:En natuurlijk de bekende highlights van de stad, zoals de National Library, de Flat Iron Building en The Empire State Building in 2 gedaantes:

Ik vind het een lekker vrolijke top geworden. Ik denk dat ik de plaatjes rondom in de ditch ga quilten, meer heeft het niet nodig. De afmeting van de top is ongeveer 55×55 centimeter. Zodra het quiltje helemaal klaar is, zal ik dat natuurlijk laten zien hier.

Een dagje met Maggie op stap

Afgelopen zondag ben ik, samen met mijn Singer Featherweight (“Maggie” voor intimi 🙂 ), een dag op stap geweest. Bij Atelier Bep in Hall werd namelijk voor de tweede keer een Featherweight dag georganiseerd. De eerste keer was ik hier niet bij, omdat ik toen nog geen Featherweight had, maar deze keer heb ik mij aangemeld en mocht ik er bij zijn. Rond half elf werd iedereen verwacht en stond de koffie met heerlijke worteltjestaart al te wachten op ons. Nadat iedereen een plekje had gevonden in de kamer of keuken, en een kort welkomswoord van Bep, kregen we allemaal een patroon uitgereikt om op onze machientjes een klein patchworkbeertje te maken. We mochten in de bakken met stofjes rommelen, op zoek naar de stoffen die we wilden gebruiken voor het beertje. Al snel was iedereen druk bezig met het tekenen van het patroon, het uitknippen van de stoffen en het naaien van de eerste armen en benen. Het zag er erg gezellig uit met al die kleine ronkende machientjes op tafel.Voor velen (ook voor mij) was het de eerste keer dat we een beer maakten, maar al snel ontstond bij iedereen iets wat op een beer leek (hoewel ik bij sommigen ook hoorde dat het op een muis of een kikker leek 🙂 )Tijdens de lunch werden we verwend door Bep en Gerard met hun overheerlijke Singertjes Soep , brood met allerlei lekkers erbij, krentewegge en kwark na. De soep was bij mij zo’n succes, dat er momenteel een grote pan op de kookplaat staat voor de komende dagen (alleen dit keer in een vegetarische variant) Eens kijken of deze net zo lekker smaakt…Terwijl iedereen flink aan het zwoegen was om alles in elkaar te naaien, op te vullen met vulling en daarna met knopen aan elkaar te zetten, liep Francis van de Singers and Featherweights blog rond om mensen die problemen hadden met hun machine te assisteren. Ook werd er regelmatig uitleg gegeven over het olieën van de machines, een belangrijk onderdeel om je Featherweight in conditie te houden. Ik zal binnenkort ook eens een flesje olie kopen en aan de slag gaan hiermee.

Ook aanwezig was Caroline, en zij toonde ons een deel van haar collectie antieke quilts, welke zij voornamelijk in Amerika of via internet aangeschaft heeft. Er kwamen een aantal prachtige quilts voorbij, die door iedereen uitgebreid bekeken werden.En aan het eind van de middag had bijna iedereen een compleet beertje weten te maken. En dit moest natuurlijk gevierd worden met een groepsfoto. Niet van ons, de deelnemers, maar de beren die we gemaakt hadden:Nou, vooruit, hier dan ook nog een foto van een aantal deelnemers die een foto maakten van de beren…En dit is de beer die ik gemaakt heb. Hij/zij is nog niet helemaal klaar, want er zit nog geen neus en mond op en de ogen zijn 2 kopspelden, maar het lijkt toch al best een beetje op een beer. Wel een beetje een “zielig beertje”, want de oortjes zitten helemaal niet recht op het hoofdje en 1 oor is ingeklapt, maar goed, ook zielige beertjes moeten er zijn…En na deze BEREgezellige dag 😉 , gingen we weer naar huis toe, met allemaal de hoop dat we elkaar bij de volgende Featherweight dag weer zien. Bep, Gerard, Francis, Caroline en alle aanwezige Featherweighters: het was een bijzonder gezellige dag, dank daarvoor!

En natuurlijk was er tussentijds ook volop tijd om in de winkel van Bep rond te kijken, en hoe kan het ook anders: er gingen weer wat stoffen mee richting Utrecht. Niet dat ik nog geen stoffen genoeg heb, maar deze kan ik binnenkort prima gebruiken.Dit leuke pakketje met stoffen van 25×25 cm kan ik prima gebruiken voor mijn sterrenquilt, omdat dit precies de kleuren zijn waar ik van houd (ik moet toch een smoes hebben om dit te rechtvaardigen, niet? 😉 ) Ik ga jullie niet elke keer “lastig vallen” met foto’s als ik weer een paar sterren gemaakt heb, maar zo ziet het er tot nu toe uit:De volgorde waarin de sterren nu op dit prikbord geprikt zijn is maar zo willekeurig gedaan: ik ga straks, als alle sterren klaar zijn, alles los neerleggen en dan pas de volgorde bepalen. Afgelopen weekend was in Enkhuizen een quilttentoonstelling, waar ik helaas niet naartoe geweest ben. Maar vandaag kwam ik op een blog een aantal foto’s van deze tentoonstelling tegen, en laat daar nu een sterrenquilt gehangen hebben, die ook gemaakt is volgens het patroon uit de QuiltMania. Mocht je willen weten hoe de quilt er ongeveer uit gaat zien (alleen natuurlijk met andere stoffen): je vindt de foto in deze posting.

Quiltje voor en door Maggie

In mijn vorige posting had ik het er al over, ik raak nogal snel afgeleid door nieuwe projecten. Zo ook dit keer weer… Op de blog van Anja kwam ik een leuke posting tegen en dit idee heb ik gejat heeft mij geinspireerd tot het maken van een klein quiltje voor Maggie. Een hele tijd geleden kocht ik eens een doos van MODA waarin 12 verschillende kleine pakketjes van stoffenseries zaten. Ik heb hier ooit 1 pakketje van gebruikt, en de andere 11 stonden al een hele tijd achterin de kast, samen met heel veel andere stoffen… (komt jullie vast bekend voor 🙂  ) Bij Anja zag ik echter dat zij hier een heel leuk quiltje mee had gemaakt, en dat heb ik ook gedaan. De top heb ik samen met Maggie gemaakt, en daarna heb ik het geheel eenvoudig met diagonale strepen doorgequilt met de hand. En dit is het quiltje geworden:De stoffenserie heet “Frolic” en is van Sandy Gervais/MODA. Hier laat Maggie trots het eindresultaat zien:

Het quiltje is bedoelt om op het dressoir te leggen, zodat deze wat beschermd is tegen beschadigen en natuurlijk voor Maggie om lekker zacht op te kunnen staan 😉Oplettende kijkers/lezers zullen gezien hebben dat het quiltje geen afwerkbies heeft. Dat is even een experimentje wat ik graag eens wilde proberen. Ik heb destijds bij de lezing van An Moonen gezien dat bij veel antieke quilts gewerkt wordt met een zogenaamde blinde binding/zoom, dus zonder afwerkbies. Ik vroeg mij al een tijdje af hoe dit te maken was, en toen ik deze posting op de blog van Wietske Kluck tegenkwam, wist ik dat ik dit eens wilde proberen. Hoewel ik de stroken stof achteraf gezien wel iets smaller had kunnen maken, ben ik erg tevreden over het resultaat. Je vouwt de afwerkstroken eigenlijk helemaal naar de achterkant weg en zet ze daar vast, waardoor je aan de voorkant geen bies ziet. Ik vind het wel een leuke manier van afwerken, en wil het zeker ook eens op een grote quilt uitproberen:De komende tijd kan ik ook weer even vooruit met mijn leesvoer, want de afgelopen dagen kwam het volgende allemaal binnen.Allereerst het nieuwe nummer van de QuiltMania, mijn favoriete quiltmagazine. Daarnaast zie je een oud nummer, deze vond ik via Marktplaats. De nieuwe QuiltNieuws lag ook in de bus, mooi op tijd voor de Algemene Tentoonstelling in Deventer volgende week. En vandaag lag in de supermarkt de nieuwe Landleven. Normaal lees ik deze niet, alleen dit keer staat er een leuk artikel in over Bep, wat ik wel graag wil lezen.

Ik schiet trouwens al lekker op met het verzamelen van de oude nummers van QuiltMania. Ik zoek nog naar nummer 57 (deze kan ik ook rechtstreeks bij QuiltMania bestellen, maar ik vind het een leuke sport om de oude nummers via Marktplaats en dergelijke te vinden) en dan heb ik de serie vanaf nr. 27 compleet. Van de nummers daarvoor heb ik een paar exemplaren, maar dit zal een iets grotere uitdaging worden om deze compleet te krijgen.

Eerste werkstuk op de Featherweight

Toen ik vorige week eenmaal de Featherweight had gekregen, wilde ik natuurlijk ook meteen iets gaan maken hiermee: alleen een beetje proefnaaien op een lapje schiet ook niet op. Daarom heb ik gezocht in de boekenkast naar een geschikt klein patroon en vond een patroon van Kathleen Tracy. Ik heb mij destijds ingeschreven voor haar “American Schoolgirl Club – Doll quilt patterns from the past” en hiervan heb ik 6 losse patronen ontvangen. Het eerste patroon leek mij wel geschikt om te maken op de FW, de titel van dit patroon is “Eliza Jane’s Nine-patch Doll Quilt”. Dus: op zoek naar geschikte stoffen in mijn voorraad, de onderdelen op maat gesneden en aan de slag. En intussen zit de top in elkaar:Een lekker scrappy quiltje, waarbij ik voor het eerst met zwarte stof gewerkt heb. Ik vind het wel een mooi effect, dat zwart met de andere kleuren samen. Binnenkort even een achterkant stof opzoeken, sandwichen en dan quilten.

Dus dit is mijn eerste Featherweight project. De FW werkt prima: het inrijgen en naaien gaat erg makkelijk. Waar ik alleen bij het machinewerken weer even aan moet wennen is dat je aan de achterkant vaak goed op de naden moet letten, om te voorkomen dat je hele dikke stukken op de kruispunten krijgt. Iets wat bij handnaaien wat makkelijker weg te werken is. Maar voor een eerste project ben ik zeker niet ontevreden over het resultaat.

Net als een aantal andere FW bezitters heb ik mijn FW een naam gegeven. Omdat zij Engelse is van origine, wilde ik graag een Engels klinkende naam. Ik heb gekozen voor “Maggie”, dat vind ik wel bij haar passen 😉

Nu ik een FW heb, wil dit niet zeggen dat ik het werken met de hand vaarwel zeg: ik hoop beide technieken naast elkaar te blijven doen. Zo heb ik de afgelopen dagen ook nog gewoon gewerkt aan de Japanese Boxes, intussen zijn er 21 klaar:De blokken zitten nog niet aan elkaar: ik wil eerst alle blokken maken, dan ga ik ze allemaal los neerleggen en verplaatsen zodat ik een mooie verdeling qua kleuren heb, en dan kunnen ze aan elkaar. Maar dat duurt nog *heel lang* voordat het zover is 🙂   Ik vond vorige week op Etsy echter wel een prachtig setje typisch Japanse stoffen die het erg goed in deze quilt zullen gaan doen. Ik heb ze besteld (een setje van 14 kleine vierkanten) en gisteren lagen ze al in de bus, helemaal vanuit Japan. En hoewel ik normaal nooit zo’n liefhebber ben van dit soort stoffen met veel goud, vind ik dit setje super om te gaan verwerken in deze quilt. Tot slot nog even wat andere aanwinsten. Voor mijn verjaardag ontving ik afgelopen zondag o.a. dit boek “Quilts – Uit de collectie van het Fries Museum” van An Moonen en Gieneke Arnolli en 3 mooie lichtblauwe stoffen. En gisteren lag ook het bestelde boek “Away from home – Quilts inspired by the Lowell Factory Girls” in de bus. In dit boek staat een korte geschiedenis beschreven over het werken van jonge meisjes in de katoenfabrieken in Amerika. De quilts die hierin staan zijn op deze geschiedenis gebaseerd: de quilt op de voorkant toont 2 van deze meisjes met in hun hand nog de bobbins met katoengaren. Er staan erg mooie quilts in dit boek, dus het is een lekker inspirerend boek.

Rara, wat zou het zijn?

Aanstaande zondag is het al weer 42 jaar geleden dat ik geboren werd. En om dit heuglijke feit niet helemaal ongemerkt voorbij te laten gaan, vieren we dit zondag met de familie. Het is natuurlijk maar afwachten, maar misschien dat dit ook samen gaat met een cadeautje 😉

Een aantal weken vóór de verjaardag (van mijzelf of van mijn lief) slaat hier in huis meestal de geheimzinnigheid toe: zodra we tegen elkaar zeggen: “je mag even niet internet bankieren en niet in de kast kijken”, dan weten we dat er inkopen zijn gedaan.

En, we zijn tenslotte geen kinderen meer, we houden dit ook altijd vol tot aan de dag zelf. Alleen…dit jaar ging het iets anders…

Mijn lief zei gisteravond ineens tegen mij: “ik weet dat het niet hoort, maar ik wil je *heel* erg graag nu alvast je cadeau geven voor je verjaardag”. En, nieuwsgierig als ik ben, zei ik:”oke” 🙂 Hij was zo benieuwd wat ik er van zou vinden, en wist dat ik het erg gaaf zou vinden, dus hij kon het niet langer volhouden om dit geheim te houden.

Dus: op de bank, ogen dicht en handen vooruit steken! En toen kreeg ik ineens een zwaar pakket in de handen gelegd. Geen idee wat dit nou zou kunnen zijn: het leek op niets wat ik volgens mij op mijn verlanglijstje had gezet.

Net toen ik wilde beginnen met het openscheuren van het papier, voelde ik bovenop een handvat zitten… En ineens flitste er iets door  mij heen? Het zal toch niet…

Snel het papier er af gescheurd, en jawel, daar kwam deze zwarte koffer tevoorschijn:

Mijn mond viel volgens mij open van verbazing, want *dit* had ik echt niet verwacht! De kenners onder de lezers zullen de koffer ongetwijfeld meteen herkennen (en ik ook), maar in deze koffer zit namelijk het volgende:Deze prachtige Singer Featherweight 221K4 !!! Dat had ik echt nooit kunnen dromen dat ik deze cadeau zou krijgen! Ik liep al een hele tijd verlekkerd rond te kijken naar al die prachtige Featherweights die her en der op de weblogs opduiken. Nadat ik een tijd geleden bij Bep voor het eerst een Featherweight in levende lijve zag staan en hoorde spinnen, was ik eigenlijk meteen verkocht. Maar goed: deze machientjes zijn nou niet echt goedkoop, en voor mijzelf zal ik niet snel zo’n grote uitgave doen, dus ik rekende er niet echt op dat ik ooit een dergelijke machine zou bezitten.Ik had tegen mijn lief wel eens laten vallen dat ik deze machientjes zo gaaf vind, maar dat ze zo duur zijn, en ik er eigenlijk geen plek voor heb, dus dat ik er waarschijnlijk nooit 1 zou halen…

Nu is hij dus stiekum zelf op zoektocht gegaan op internet, naar allerlei info over deze Featherweights. En jullie moeten weten: hij is zelf helemaal geen quilter/handwerker, dus ik vind het erg gaaf dat hij dit uitgevonden heeft. Via een aantal Nederlandse blogs van quiltsters (misschien wel lezers van deze blog?) kwam hij uit op de website van Singersewinginfo.co.uk. Na wat over en weer mailen was de koop rond en vond hij deze beauty:Ze ziet er echt piekfijn uit en is volledig opgeknapt (voor zover nodig) Er zit geen enkele gebruikersschade of krassen op, dus de machine is erg goed onderhouden. Ze is gedateerd op 13 juni 1956, dus zij is net 56 jaar jong geworden.Ik was helemaal sprakeloos en overrompeld hierdoor, want dit had ik niet verwacht. Ik vind het erg gaaf dat hij dit geheim heeft weten te houden en dit prachtexemplaar heeft weten te vinden.

Wat maakt een Featherweight nu zo bijzonder? Allereerst: de nostalgische uitstraling. Ze zien er prachtig uit, en de degelijkheid straalt er vanaf. Als je er niet op naait, is het een mooie machine om naar te kijken. Als je er echter wel op naait, zul je horen wat voor een mooi en zacht snorrend geluid zij produceert. Aan de zijkant zie je de aandrijfriem ronddraaien. Het enige wat deze machine kan is vooruit en achteruit, niet meer en niet minder. Inderdaad: op de huidige machines zitten veel meer funkties, en veel meer knopjes en instellingen. Klopt! Maar dat is ook meteen de charme van deze Featherweights: ze kunnen alleen vooruit en achteruit, maar kunnen dat dan ook wel erg goed (mooi recht, zonder begeleiding) En voor het standaard patchwork is dit vaak ook voldoende. En het formaat is erg schattig: zo klein, maar toch zo solide. Ter vergelijk hier een foto van mijn beide Singers:In de koffer zaten naast de machine ook allerhande spannende naaivoetjes, metalen bobbins, naalden en de originele handleiding:Jullie snappen vast dat ik hier *enorm* blij mee ben. Mijn lief had er zelfs een verdeelstekker bij gekocht (er zit een 3-polige Engelse stekker aan), zodat ik meteen aan de slag kon. Ik ben dan ook gisteravond meteen van start gegaan met alles uitproberen en testen: helemaal super. De komende tijd geniet ik hier dan ook enorm van, en ik zal vast naast het traditionele handwerk, ook binnenkort een eerste Singer-top kunnen laten zien.